Sporen van gebruik | imperfectie | het verstrijken van de tijd | toeval
Als ik naar de wereld om me heen kijk, dan wordt mijn blik vooral getrokken naar oude gebouwen, aangetaste muren en opgelapte objecten, waar de mens, de natuur en de tijd zijn sporen op heeft achtergelaten. Deze beelden en vormen intrigeren mij doordat ze niet bedacht zijn, maar ontstaan door toevalligheden en het verstrijken van tijd. De natuurlijkheid en imperfectie die deze beelden met zich meedragen ervaar ik als schoonheid.
Ik werk niet naar de waarneming, maar laat zonder vooropgezet plan een schilderij ontstaan. Het eindresultaat is daardoor altijd een verrassing. Door te experimenteren met verschillende technieken, waar ik geen volledige controle op heb, krijgt het toeval de ruimte en kan ik me overgeven aan het proces. Ik breng verf aan, haal het er weer af en breng weer verf aan, net zolang tot er een balans is ontstaan, tussen een bepaalde esthetiek, imperfectie en het bestaansrecht heeft gekregen door alles wat het heeft ondergaan. Zo wordt ieder schilderij als het waren een stukje leven.
